بوش پران

این پران ها در سه حالت به کار برده می شوند :

•  برای پران کردن بعضی از قطعات تزریقی گرد.
•  برای پران کردن هرگونه بیرون زدگی موضع دایره ای شکل بر روی قطعه.
• برای اینکه بتوان در اطراف یک ماهیچه گرد از یک پران استفاده نمود.

بوش پران به صورت انطباقی در داخل اینسرت و روی پین ماهپیچه حرکت می کند.این بوش پران در صفحه نگهدارنده پرانها بسته می شود.برای مبتدیان قابل توجه است که ماهیچه به صورت کامل در داخل بوش پران قرار دارد.مبتدیان معمولاٌ تصور می کنند که ماهیچه در روی صفحه قالب قرار دارد.این موضوع امکان ندارد،زیرا اطراف ماهیچه کاملاٌ توسط بوش پران احاطه شده است.به چند روش می توان پین ماهیچه را به کفشک متحرک بست.اگر تعداد پین ماهیچه ها زیاد باشداز یک صفحه نگهدارنده ماهیچه استفاده می شود که باپیچ به کفشک متحرک بسته می شود روش سوم در زمانی استفاده می شود که تعداد کمی پین ماهیچه وجود داشته باشد و یا قطر پین ماهیچه بزرگ باشد.در این روش پین ماهیچه مستقیماٌ با پیچ بسته می شود.در این طرح الزاماٌ از یک پین ماهیچه استاندارد استفاده می شود که یک رزوه در داخل آن ایجاد شده تا بتوان بدون استفاده از یک صفحه نگهدارنده مستقیماٌ ماهیچه را به صفحه کفشک متحرک بست در نتیجه نیازی به صفحه نگهدارنده نمیباشد. این نوع پین ماهیچه ها را سازندگان اجزا استاندارد عرضه می کنند.برای مثال هاسکو یک دامنه کامل از قطر ۳ میلیمتر (۰٫۱۲ اینچ) تا ۱۶٫۵ میلیمتر (۰٫۶۵ اینچ) را تولید می کند.هر قطر در دو طول متفاوت ارائه می شود و بسته به محل مصرفباید طول مناسب اندازه شود. هر کدام از روشهای نصب که مورد استفاده قرار گیرد،بوش پران باید دارای حرکت سرشی و انطباقی در داخل سوراخ اینسرت متحرک باشد.بنابراین بوش پران و ماهیچه پران نیز بایستی نسبت به هم حرکت نسبی داشته باشند.وقتی که مجموعه پران تحریک شود،بوش پران نسبت به ماهیچه (همچنین نسبت به حفره) حرکت می کند و قطعه تزریقی را ران می نماید.پران با سیستم بوش پران راندمان بالایی دارد زیرا سطح موثر پران زیادی برای اعمال نیروی پران وجود دارد و کل بالا نشان دهنده این حالت است(سطح موثر پران کل سطح کف قطعه می باشد).اگرچه بوش پران را با هر مقطعی می توان ساخت ولی در عمل طراحی معمولاٌ به مقاطع گرد محدود می شود.زیرا برای بقیه مقاطع ماشین کاری و انطباق قطعات با یکدیگر پرهزینه است.نباید ماهیچه پران در سراسر طول خود با بوش پران در تماس باشد.برای کاهش اصطکاک در اثر تماس راحت تر عمل نصب و جلوگیری از ایجاد خراش و جام کردن پران باید سطح تماس بین دو قطعه را حداقل مقدار ممکن در نظر گرفت.برای این منظور قسمت عقب سوراخ بوش پران را با قطر بیشتری تراشکاری می کنند.حدود ۳۵ میلیمتر( ۴/۱ اینچ) طول تماس سرشی بین ماهیچه و بوش کافی است.

نکته مهم در بوش پران

نکته مهم که باید به آن توجه داشت این است که در زمان عمل مجموعه پران ،تمام بوش پران و ماهیچه پران کاهش می یابد ولی بایستی در طراحی دقت نمود تا در زمانی که پران در موقعیت جلویی خود است حداقل به اندازه ۷ میلیمتر (۴/۱ اینچ) از طول هنوز به صورت انطباقی با یکدیگر درگیر باشد.در قطعات استاندارد دامنه وسیعی از اندازه های مختلف بوش پران قابل دستیابی است که توسط سازندگان با یک طرح ساخته می شود.حدود ۳۰ انتخاب در اندازه های مختلف از دامنه قطر کاری داخلی پین ۱٫۶ میلیمتر (۰٫۰۶۲ اینچ) و ۱۶ میلیمتر (۰٫۶۲ اینچ) وجود دارد.توجه داشته باشید که تمام اندازه ها را ممکن است یک سازنده عرضه نکند و برای تهیه یک اندازه مناسب لازم است تا در محصولات فروشندگان مختلف جستجو نمود.معمولاٌ ماهیچه و بوش پران در طول های استاندارد شده ای با هم عرضه می شوند که طول ماهیچه پران ۵۰ میلیمتر(۲ اینچ) بزرگتر از بوش پران بوده و یا با طولهای مختلف عرضه شده است.در این مورد بین سازندگان مختلف اجزای استاندارد اختلاف وجود دارد و بایستی به کاتالوگ های هر شرکت مراجعه نمود.قالبساز در بعضی از کاربردهای خود در قالبسازی باید قطر خارجی بوش پران را متناسب با قطر سوراخ سنگ زنی نماید.در چنین مواقعی بخشی از سطح بوش پران که عملیات نیتروره شده براده برداری می شود.طراح باید در چنین حالتی مشخصاٌ از بوش پرانهایی که عملیات حرارتی شده و سختی تا عمق قطعه اعمال شده است ،استفاده کند..این بوش را بوش پران پله ای می نامند.اگر ضخامت دیواره بوش کمتر از ۲ میلیمتر(۰٫۰۸ اینچ) باشد از این نوع استفاده می شود.ساخت بوش پرانهای بلند و باریک مشکل است و امکان شکستن در حین کار وجود دارد.اگر انتهای بوش پران با قطر بزرگتری در نظر گرفته شود طول قسمت باریک کمتر و در نتیجه مشکلات ماشین کاری قطعه کمتر شده و استحکام آن نیز افزایش می یابد.پشت صفحه قالب یک سوراخ با قطر بزرگتر ایجاد می شود تا زمانی که قطر بزرگتر بوش پران در موقعیت جلویی قرار گرفت به صفحه قالب برخورد نکند.به این دلیل داشتن قطر کوچک بوش پران با کمترین طول امکانپذیر است. تماس ماهیچه بوش پران و بوش پران در کل طول هایشان مطلوب نیست.برای کاهش سایش در اثر اصطکاک ،راحت تر شدن عمل نصب و کاهش احتمالی خراش افتادن و جام کردن پران ،سطح تماس دو قطعه حتی الامکان باید حداقل شود.مجدداٌ تاکید می شود که تماس در طول بین ماهیچه و بوش پران نامطلوب است.برای کاهش درگیری دو روش می توان انتخاب نمود.یکی از روشها که قبلاٌ نیز بیان شد بزرگتر کردن قطر داخلی بوش پران در طول مشخصی است.لقی مشابه ای در این طرح نیز باید در نظر گرفته شود.روش دیگر کم کردن قطر پین،در حدود ۰٫۲۶ میلیمتر (۰٫۰۱ اینچ) در طول مشخصی از پین ماهیچه است .این روش نسبت به روش بزرگتر کردن قطر داخلی بوش پران دارای یک مزیت است و آن ثابت ماندن طول قسمت انطباقی بین ماهیچه و بوش پران در طی کورس پران است.بنابراین طول انطباقی کمتری مورد نیاز می باشد.این روش در بوش پرانهای دوپله مناسب است زیرا را ضخامت قسمت نازک بوش کمتر نمی شود بنابراین از استحکام بیشتری برخوردار است.